Η Τέχνη Απαιτεί Μελέτη

Έχω καιρό να αναρτήσω κάτι και ξέρω καλά ότι έχω αφήσει πίσω μου εκκρεμότητες. Γράφω σήμερα για να πω τα νέα μου και εν καιρώ θα προσπαθήσω να είμαι συνεπής με όσα υποσχέθηκα.

Αυτές τις μέρες ετοιμάζομαι για την έναρξη της χειμερινής σεζόν και έχω φορτωμένο πρόγραμμα. Σε αυτό συμβάλουν και κάτι μικρά προβληματάκια που αντιμετώπισα με εξοπλισμό και υλικό, αλλά αυτά είναι αναμενόμενα κάθε φορά. Το θέμα είναι ότι πρέπει να συντομεύω.

Δεν ξέρω αν κάποιοι από εσάς θεωρούν ότι οι καλλιτέχνες στα νυχτερινά μαγαζιά δεν κάνουν “τέχνη” και δεν θα προσπαθήσω να σας αλλάξω γνώμη. Θα αναφέρω όμως ότι και ο Μότσαρτ έπαιζε σε νυχτερινά μαγαζιά –μπουζούκια- της εποχής! Σήμερα για να παίξεις σε κάποια σχετικά μεγάλη μπάντα θα πρέπει να έχεις και μια απαραίτητη μουσική παιδεία. Συγκρίνετε τις ορχήστρες του 1950 έως και 1990 και ακούστε και ένα live του Βέρτη. Πιστεύω θα καταλάβετε άμεσα τη διαφορά.

Με έχουν ρωτήσει πολλές φορές σχετικά με το ποιούς μουσικούς θεωρώ καλύτερους. Αυτούς του ρεμπέτικου ή του λαϊκού και ομολογώ ότι είναι τέτοιος ο τρόπος που προδιαγράφουν ποιά απάντηση θέλουν να ακούσουν. Εγώ απαντώ το εξής: Το κάθε πιτσιρίκι που μαθαίνει “μπουζουκάκι”, μελετάει Ζαμπέτα και Τσιτσάνη. Πόσοι δεν έχετε βαρεθεί να ακούτε Φραγκοσυριανή σε παιδικές παραστάσεις… Οι μουσικοί που παίζουν με το Γονίδη όμως έχουν χρόνια σπουδών και μελέτης για να πετύχουν να παίξουν αυτά τα γνωστά “σκυλάδικα” κομμάτια. Δεν νομίζω ότι υπάρχει μαθητευόμενος που να παίζει κάτι τέτοιο.

Έχω φύγει από το θέμα μου και δεν θέλω να θίξω τους λάτρεις του ρεμπέτικου ή του “έντεχνου”. Δεν θέλω να μου πείτε άλλη μια φορά ότι όσα λέω είναι βλασφημία στο πρόσωπο των μουσικών που προανέφερα. Θέλω μόνο να σας προκαλέσω να ακούσετε το παίξιμο των μουσικών στο πέρασμα του χρόνου και να βγάλετε το δικό σας συμπέρασμα.

Επειδή όμως η τέχνη απαιτεί μελέτη –όπως αναφέρω και στον τίτλο- πρέπει κι εγώ να μελετήσω και να θέσω τις βάσεις για τη φετινή σεζόν μου. Μετά θα λειτουργήσω σαν καλλιτέχνης. Απολύτως ελεύθερα!

Θα τα πούμε σύντομα. Λυπάμαι που δεν έχω ετοιμάσει ό,τι υποσχέθηκα.